Nawigacja

Park w pigułce

W południowej części województwa lubuskiego, przy granicy z Niemcami znajduje się Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa”. Został on utworzony 27 września 2001r., jego powierzchnia wynosi prawie 19 tyś. ha i jest jednym
z największych parków w Zespole Parków Krajobrazowych Województwa Lubuskiego.

Co nas wyróżnia?

Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa” powstał przede wszystkim by chronić polską część unikatowego tworu geologicznego: pięknie ukształtowaną morenę czołową, powstałą w czasie zlodowacenia południowopolskiego. Średnia wysokość najwyższych partii moreny wynosi 140-160 m n.p.m. Jest to jedna z najładniej ukształtowanych form geologicznych w Europie, która doskonale prezentuje zarys małego lobu lodowca. Niemal przez środek łuku przepływa graniczna rzeka – Nysa Łużycka. Wyróżniające się elementy krajobrazu Parku to: wzniesienia moreny czołowej, wyraźnie zaznaczone terasy zalewowe Nysy Łużyckiej, ciąg antropogenicznych zbiorników pokopalnianych, erodujące skały zbudowane z hałd nadkładu, przełom Nysy Łużyckiej przez morenę z rozległym założeniem parkowo-krajobrazowym. W związku z walorami geologicznymi obszaru Łuku Mużakowa, nadano temu obszarowi w październiku 2009 r. certyfikat polskiego Krajowego Geoparku.

Świat roślin i zwierząt w Parku.

Ponad połowę obszaru Parku zajmują lasy i to one dominują w szacie roślinnej. Jednak z powodu stosunkowo dużej ilości wsi, a także przeszłości związanej z kopalnictwem, nie stanowią one zwartego kompleksu leśnego. Biocenozy leśne stanowią mozaikę siedlisk. Ciekawostką zaś jest, że niemieccy botanicy wydzielili na tym obszarze odrębny gatunek nazywany "świerkiem łużyckim". Charakteryzuje się on drobnosłoistością oraz odpornością na spóźnione przymrozki. Urozmaicona rzeźba terenu i bogactwo siedlisk jest miejscem występowania przeróżnych, interesujących gatunków zwierząt i roślin. Szczególnie interesujące są rośliny, które na terenie Parku osiągają granice swoich zasięgów. Wschodnią granicę zasięgu mają tu: nawodnik sześciopręcikowy, wrzosiec bagienny i selery węzłobaldachowate (jedyne stanowisko w Polsce). Drugą grupę stanowią rośliny, które osiągają tu północną granicę zasięgu tj. jodła i świerk. Swoistą, florystyczną ciekawostką regionu jest rezerwat kulturowy „Park Mużakowski” w Łęknicy/BadMuskau. Duża liczba zbiorników wodnych oraz cieków sprawia, że na terenie Parku odnotowano wiele rzadkich gatunków ważek. Do szczególnie cennych należą m.inn.: żagnica torfowa, zalotka białoczelna, szablak szkocki, lecicha mała, trzepla zielona.
W grupie chrząszczy szczególną uwagę zwracają gatunki, których siedliska wymagają martwego drewna np. wepa marmurkowa, ciołek matowy oraz gatunek priorytetowy pachnica dębowa. „Pojezierze antropogeniczne” (przede wszystkim zaś zbiorniki, które uległy całkowitej lub częściowej neutralizacji), kompleksy stawów hodowlanych, rowy i oczka wodne tworzą wyjątkowo dogodne warunki dla bytowania różnych gatunków płazów. Wśród wielu gatunków ptaków na szczególną uwagę zasługują: bąk, kania czarna, kania ruda, bielik i rybołów.

Dziedzictwo kulturowe

Ziemie, na których znajduje się Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa” należą do historycznej krainy Łużyc. Przy południowo-wschodniej granicy Parku, w miejscowości Przewóz znajduje się cenny, średniowieczny zabytek w postaci cylindrycznej wieży. Stanowiła ona tzw. stołp istniejącego tu dawniej grodu. Na południu Parku, przy Łęknicy, położony jest zabytkowy rezerwat kulturowy „Park Mużakowski”, który w całości obejmuje powierzchnię ok. 750 ha. Uznany jest za Pomnik Historii i wpisany w 2004 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO Poruszając się dalej wzdłuż moreny czołowej Łuku Mużakowa, w kierunku północnym natrafimy na miejscowość Żarki Wielkie. Na uwagę zasługują tutaj ruiny oryginalnej, rycerskiej wieży mieszkalnej. W miejscowości Trzebiel (położony przy granicy Parku) na uwagę zasługują ruiny: baszty obronnej, wieży mieszkalnej, pałacu i szubienicy. Z drogi, w miejscowości Chełmica, widać ruiny pałacu i folwarku, a także odnowioną, zabytkową kaplicę cmentarną. W Tuplicach zobaczymy zabytkowy kościół, stację kolejową, a także ruiny pieca Hofmanna (do cyklicznego wypalania cegieł), który można uznać za zabytek techniki tego regionu. Już poza północną granicą Parku, w miejscowości Brody znajduje się pałac z zachowanym folwarkiem oraz ciekawy park przypałacowy i jezioro.