W środkowej części Pojezierza Lubuskiego na obszarze gminy Łagów i Sulęcin znajduje się Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy. Miejsce, gdzie można nie tylko odpocząć ale poznać „królestwo buka”, wspiąć się na najwyższe wzniesienie na Pojezierzu Lubuskim, czy zwiedzić Zamek Joannitów. Od 1985 roku obszar Łagowa i okolic objęty jest ochroną jako Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy. Do 2011 roku nosił nazwę Łagowski Park Krajobrazowy.

Co nas wyróżnia?

Jednym z najciekawszych elementów krajobrazu Parku jest bardzo urozmaicona rzeźba terenu. Pełno tu wzgórz polodowcowych poprzecinanych dolinami lub bezodpływowymi wytopiskami. Do najpiękniejszych fragmentów Parku należy łagowska rynna polodowcowa o długości 15 km i głębokości nawet 90 m. W niej leżą jeziora: Buszno, Buszenko, Trześniowskie i Łagowskie. Rynna łagowska w północnej części rozcina wzgórza moreny czołowej o wysokości do 227 m. n.p.m., a wysokości względne dochodzą tu do 118 m. Charakterystycznym elementem krajobrazu na południu Parku jest Wzgórze Poźrzadalskie o wysokości 178 m n.p.m. Lasy bukowe stanowią jedną z najważniejszych wartości przyrodniczych i krajobrazowych. Największe skupienie buczyn zajmuje się w północnej część Parku i nazywane jest „Łagowską Wyspą Buczyn”. W północno-wschodniej części Parku znajduje się skupisko około 200 cisów. Jest to jedno z bogatszych stanowisk cisa w województwie lubuskim. Obecnie chronione jako powierzchniowy pomnik przyrody „Cisy Łagowsko-Sulęcińskie”.

Świat roślin i zwierząt w Parku.

Obszar Parku o dużym zróżnicowaniu krajobrazowym i przyrodniczym jest miejscem występowania wielu wielu chronionych i rzadkich gatunków roślin, zwierząt i grzybów. W lasach bukowych licznie występują storczyki do najcenniejszych należą buławnik wielkokwiatowy i buławnik czerwony. Dogodne warunki mikroklimatyczne sprzyjają także występowaniu grzybów wielkoowocnikowych do najcenniejszych należą: soplówka jeżowata, kolczakówka dołkowana, podgrzybek tęgoskórowy soplówka bukowa, ozorek dębowy i szyszkowiec łuskowaty. Czyste i głębokie wody jezior są miejscem występowania chronionych gatunków ryb tj. troć jeziorowa, sieja, sielawa i piskorz. Występujące w Parku torfowiska są siedliskiem rzadkich i wymierających gatunków takich jak: rosiczka okrągłolistna, bagnica trofowa, bagno zwyczajne, modrzewica zwyczajna i żurawina błotna. Najciekawsze lęgowe gatunki ptaków które można spotkać w Parku to: muchołówka mała, siniak - gatunek gołębia gnieżdżący się w dziuplach, bielik, puchacz, dzięcioł zielonosiwy i lelek. Ciekawostką są występujące na terenie Parku, biało ubarwione pisklęta łabędzia niemego Cygnus olor. Jest to odmiana genetyczna tego gatunku, zwana polską, z uwagi na znaczną częstość jej występowania na terenie naszego kraju. Na obszarze Parku znajdują się r 3 rezerwaty przyrody, których celem jest ochrona najcenniejszych zbiorowisk roślin i siedlisk zwierząt. Park podlega również ochronie w zakresie międzynarodowego prawa ochrony przyrody. Są to obszary Natura 2000: PLH080008 „Buczyny Łagowsko-Sulęcińskie” – chroni siedliska przyrodnicze.

Dziedzictwo kulturowe

Zadaniem parku krajobrazowego jest nie tylko ochrona przyrody, ale również ściśle z nią związanych zasobów kultury materialnej. Wśród łagowsko-sulęcińskich lasów natkniemy się na pozostałości materialne ludności zamieszkujących teren obecnego parku przed 1945 rokiem. Są to ruiny leśniczówek, wybrukowane drogi oraz pamiątkowe głazy narzutowe z wyrytymi inskrypcjami. Do najciekawszych atrakcji historycznych należy: Zamek Joannitów i mury obronne – najbardziej znana budowla Łagowa, Grodzisko na Sokolej Górze – miejsce najwcześniejszego osadnictwa w Łagowie sprzed około 3 tys. lat, Brama Polska i Brama Marchijska, Kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Łagowie, Kościoły Szachulcow w Łagówku, Poźrzadle i Żelechowie oraz kamienne kręgi w okolicach Wielowsi.