Strona 7 z 10
Inne formy ochrony przyrody
Rezerwaty przyrody na terenie Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego:
- Rezerwat Nad Jeziorem Trześniowskim – leży w bezpośrednim sąsiedztwie Łagowa. Został utworzony w 1965 roku. Zajmuje obszar 47,73 ha, rozciąga się wąskim pasem wzdłuż zachodniego brzegu Jeziora Ciecz (Trześniowskiego). Do najcenniejszych elementów przyrody rezerwatu należy wyjątkowo urozmaicona rzeźba terenu, która wraz z ponad 100-letnią buczyną stanowi o jego wybitnych walorach krajobrazowych. Buczyna porastająca morenowe wzgórza w początkowej i środkowej części rezerwatu jest pochodzenia naturalnego. Fauna rezerwatu nie jest bogata, ale ciekawa. Możemy tu spotkać: żabę trawną, ryjówkę aksamitną i ryjówkę malutką. W dziuplach starych buków gniazdują gołębie siniaki, dzięcioły: duży, czarny i zielonosiwy. W wieku XII-XIV na Sokolej Górze (obecnie jest to fragment rezerwatu) istniał warowny gród. Do dzisiaj niewiele po nim zostało, drewniane części chat i umocnień bezpowrotnie uległy zniszczeniu, niemniej nadal wyraźnie widoczny jest potrójny pas obronnych wałów i fosa. Na początku XIX wieku na terenie dzisiejszego rezerwatu, znajdował się mały ogród zoologiczny – zwierzyniec, utrzymywany przez właścicieli zamku
- Rezerwat Buczyna Łagowska – leży około 5 km na północ od Łagowa. Jest drugim rezerwatem w województwie pod względem wielkości i znaczenia chroniącym kompleks buczyn w większości w wieku około 150 lat. Przed II wojna świtową istniał tu rezerwat Buczyny koło Łagowa o powierzchni ponad 2 000 ha. Po wojnie rezerwat utworzono w 1968 roku, dla zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu lasu bukowego na krańcu jego naturalnego zasięgu. Jest to rezerwat typu leśnego. Jego powierzchnia wynosi 115,86 ha. Prawie cały rezerwat porastają żyzne i kwaśne buczyny niżowe. W drzewostanie dominuje buk z niewielką domieszka sosny i modrzewia. Na terenie rezerwatu możemy spotkać charakterystyczne dla buczyn gatunki ptaków - siniaka i muchołówkę małą
- Pawski Ług - leży około 1,5 km na południe od Łagowa. Jeden z najstarszych rezerwatów torfowiskowych w województwie, obszar chroniony przed II wojną światową pod nazwą Perschkenlauch bei Lagow. Został utworzony w 1970 roku. Początkowo jego powierzchnia była niewielka i wynosiła 3,67 ha. W 2002 roku rezerwat powiększono do 34,52 ha włączając otaczające tereny leśne i niewielkie, zarastające torfowym płem jeziorko. Na terenie rezerwatu znajduje się torfowisko, którego pokłady torfu przekraczają 5 m i kładka edukacyjna. Rośnie tu rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewica europejska, wełnianki, żurawina błotna, czermień błotna. W północnej części rezerwatu znajduje się niewielkie jeziorko. Na obrzeżu rezerwatu przy drodze powiatowej znajduje się pomnik przyrody – 110 letnia topola biała.
Badania przeprowadzone przez zespól naukowców i prof. Mariusza Lamentowicza z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wykazały że teren rezerwatu przed zasiedleniem Łagowa przez joannitów był bardzo wilgotnym bagnem, otoczonym pierwotnym lasem. Naukowcy wykazali obecność węgla drzewnego w torfie pochodzącym z rezerwatu, który sugeruje że las był regularnie palony na małą skalę przez zamieszkujące te tereny plemiona słowiańskie. Wraz z pojawieniem się joannitów zwiększyła się intensywność eksploatacji przyrody. W badanych warstwach torfu zaczęło pojawiało się coraz więcej pyłku zbóż. Wskazuje to, na wylesienie terenów wokół rezerwatu a w miejscu lasu pojawiły się pola uprawne, łąki i pastwiska. Naukowcy wnioskują, że wylesianie mogło mieć wpływ na poziom wód gruntowych w torfowisku Pawski Ług.
Pomniki przyrody na terenie Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego
W Łagowsko-Sulęcińskim Parku Krajobrazowym szczególnej ochronie poddane są również pojedyncze obiekty przyrodnicze. Są to przeważnie wiekowe drzewa o znacznych rozmiarach. Większość z nich znajduje się w Łagowie na terenie parku zamkowego, a część w okolicznych miejscowościach:
- Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera) - zlokalizowany za budynkiem Ośrodka Wypoczynkowego „Leśnik”. To wyjątkowe drzewo o oryginalnym kształcie liści pochodzi z Ameryki Północnej. Wiek około 200 lat, wysokość 22 m, obwód pnia 340 cm.
- Świerk pospolity (Picea abies) - rośnie w parku przy zamku Joannitów, obwód pnia 270 cm.
- Świerk pospolity (Picea abies) - rośnie w parku przy zamku Joannitów, obwód pnia 260 cm.
- Dąb szypułkowy (Quercus robur) - rośnie w parku przy zamku Joannitów, obwód pnia 435 cm.
- Klon pospolity (Acer platanoides) - rośnie w parku przy zamku Joannitów, obwód pnia 290 cm.
- Lipa drobnolistna (Tilia cordata) - rośnie w parku przy zamku Joannitów, obwód pnia 380 cm.
- Topola biała (Populus alba) - rośnie przy rezerwacie „Pawski Ług”, obwód pnia 380 cm.
- Lipa drobnolistna (Tilia cordata) - rośnie przy ul. Chrobrego w Łagowie naprzeciw Ośrodka Wypoczynkowego Leśnik, obwód pnia 535 cm.
- Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) - 10 sztuk rosnących na terenie oddziału 154 f, nadleśnictwo Sulęcin w pobliżu leśniczówki Winklera, obwody pni 235-320 cm.
- Powierzchniowy pomnik przyrody “Cisy Łagowsko-Sulęcińskie” - zlokalizowany jest w północno-wschodniej części parku na terenie gminy Sulęcin. Powierzchnia wynosi 1,66 ha. Jest to jedno z bogatszych stanowisk cisa (Taxus baccata) w województwie. Na terenie pomnika przyrody występują 202 okazy cisa. Cisy rosną w rynnie polodowcowej, w dolnym piętrze drzewostanu sosnowo-świerkowego. Cisy prawdopodobnie zostały posadzone przez niemieckich leśników. Najstarsze drzewa liczą około 130-150 lat, a ich wysokość dochodzi do 11 m. Teren pomnika przyrody jest ogrodzony.
- Lipa drobnolistna (Tilia cordata) - rośnie w okolicach Jemiołowa, obwód pnia 425 cm.
- Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris) rośnie przy czerwonym szlaku rowerowym i pieszym przy jeziorze Buszenko, obwód pnia 327 cm.
- Dąb szypułkowy (Quercus robur) - rośnie w otulinie parku w gminie Torzym, obwód pnia 490 cm.
- Wierzba biała (Salix alba) - rośnie w otulinie parku, w okolicach Jemiołowa, obwód pnia 360 cm.
- Dąb szypułkowy (Quercus robur) - rośnie w otulinie parku, w okolicach Jemiołowa, obwód pnia 410 cm.
- Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) - rośnie w otulinie parku w Jemiołowie, obwód pnia 412 cm.
- Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) – 8 sztuk rosnących w dawnej alejce, w otulinie parku, w gminie Sulęcin w bliskim sąsiedztwie leśniczówki Winklera, na terenie oddziału 154 g nadleśnictwa Sulęcin, obwody pni 235-320 cm.
- Buk zwyczajny (Fagus sylvatica) - rośnie w otulinie parku, w gminie Sulęcin, na terenie oddziału 225g, nadleśnictwa Sulęcin, obwód 517 cm.
- Głaz narzutowy - zlokalizowany w otulinie parku, w gminie Sulęcin, na terenie oddziału 418p, nadleśnictwa Sulęcin, wysokość 1,1 m, obwód 265 cm.
Użytki ekologiczne na terenie Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego
- Użytek ekologiczny “Torfowisko Barcikowo” - to liczące 3,62 ha torfowisko, leżące 1,5 km na zachód od Łagowa. Z rzadkich roślin rosną tu żurawina błotna Oxycoccus quadripetalus i bobrek trójlistkowy Menyanthes trifoliata. Są też dwa gatunki wełnianki: pochwowata Eriophorum vaginatum i wąskolistna E. angustifolium. Torfowisko ma charakter przejściowy, tzn. oprócz wody opadowej, zasilane jest także przez bardziej zasobne w substancje odżywcze wody podskórne, nie występuje tu więc charakterystyczna dla pobliskiego “Pawskiego Ługu” rosiczka okrągłolistna. Użytek jest też miejscem godowym płazów
- Mokradła nad Jeziorną – śródleśne mokradło położone w dolinie rzeki Jeziornej w północno-wschodniej części parku. Utworzone w 2010 roku o powierzchni 16,92 ha. Wzdłuż użytku ekologicznego występują siedliska roślinności rosnącej na terenach podmokłych stanowiące dogodne warunki do rozwoju płazów.
- Maszar Wełniankowy – śródleśny mszar wełniankowo-torfowy położony w północnej części parku w niecce bezodpływowej. Utworzony w 2010 roku o powierzchni 1,57 ha. Użytek ekologiczny jest miejscem występowania bobra europejskiego (Castor fiber).
- Buszenko - śródleśny mszar torfowiskowy, położony w niecce bezodpływowej w północnej części parku. Utworzony w 2010 roku o powierzchni 1,06 ha. Użytek ekologiczny jest miejscem występowania rzadkich gatunków roślin i zwierząt takich jak: żurawina błotna (Vaccinium oxycoccos), brzoza omszona (Betula pubescens), wełnianka pochwowata (Eriophorum vaginatum), wąskolistna (Eriophorum angustifolium), czermień błotna (Calla palustris), kumak nizinny (Bombina bombina), rzekotka drzewna (Hyla arborea ) i żuraw (Grus grus).
- Żurawina – śródleśny mszar wełniankowo-torfowiskowy, położony w niecce bezodpływowej w północnej części parku. Utworzony w 2010 roku o powierzchni 1,57 ha. Użytek ekologiczny jest w 20% porośnięty brzozą omszaoną (Betula pubescens).
- Żurawina I - śródleśny mszar wełniankowo-torfowiskowy, położony w niecce bezodpływowej w północnej części parku. Utworzony w 2010 roku o powierzchni 1,57 ha. Użytek ekologiczny jest w 40% porośnięty brzozą omszaoną (Betula pubescens). Na obrzeżach użytku ekologicznego występują krzewy wierzbowe.
- Łąka Storczykowa w Wielowsi – znajduje się w północnej części parku na zboczu morenowym. Utworzony w 2010 roku o powierzchni 0,74 ha. Użytek ekologiczny jest miejscem występowania rzadkich gatunków roślin takich jak: nasiężał pospolity (Ophioglossum valgatum), listera jajowata (Listera ovata), kukułka szerokolistna (Dactylorhiza majalis).