W środkowej części biegu rzeki Odry, w miejscu ujścia Nysy Łużyckiej do Odry znajduje się jeden z parków krajobrazowych województwa lubuskiego - Krzesiński Park Krajobrazowy. Został on utworzony w 1998 r., a jego powierzchnia wynosi 8546 ha.

Co Nas wyróżnia?

Charakterystyczną cechą Parku jest duży udział w jego powierzchni użytków zielonych, położonych na terasie zalewowej pradoliny Odry. Najcenniejszym obszarem Krzesińskiego Parku Krajobrazowego jest zalewany okresowo polder przeciwpowodziowy Krzesin-Bytomiec. Przy wezbraniu wody na rzece Odrze powyżej stanów średnich następuje stopniowe podtapianie i zalewanie polderu, poczynając od miejsc najniżej położonych (wokół Jeziora Krzesińskiego) po łąki i pastwiska leżące w dalszej, wschodniej części polderu. Duże obszary okresowo zalewanych lub podmokłych łąk stwarzają odpowiednie warunki bytowania dla wielu gatunków zwierząt.

Świat roślin i zwierząt w Parku.

Różnorodność środowisk, jakie można zaobserwować na terenie Krzesińskiego Parku wpływa na atrakcyjność tego obszaru pod względem przyrodniczym. Międzywale Odry, zajęte przez doskonale wykształcone łęgi wierzbowo-topolowe w kompleksie z licznymi starorzeczami, trzcinowiskami i szuwarami mozgowymi jest największym i najlepiej zachowany kompleksem łęgów wierzbowo-topolowych na całym odcinku Odry Środkowej. Wilgotne łąki w okolicy Bytomca są miejscem występowania kilku gatunków storczyków. Polder Krzesiński ze względu na regularne zalewanie podczas wysokich stanów wód jest wielkim bogactwem siedlisk seminaturalnych takich jak: łąki zalewowe, łąki wilgotne, turzycowiska oraz szuwary. W pobliżu Jeziora Krzesińskiego godnymi uwagi zbiorowiskami roślinnymi są łąki selernicowe. Bogactwo siedlisk koncentruje tu większość rzadkich i chronionych stanowisk gatunków roślin łąkowych Parku, takich jak storczyki: kukułka szerokolistna, kukułka plamista, kukułka krwista, konitrut błotny, selernica żyłkowana, czosnek kątowaty, rutewka żółta i bobrek trójlistkowy. Na obszarze parku występują także liczne torfowiska związane z siedliskami boru lub lasu bagiennego. Torfowiska te są chronione w ramach użytków ekologicznych. W miejscach tych można zaobserwować stanowiska rzadkich i wymierających gatunków takich jak: rosiczka pośrednia lub okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewica zwyczajna oraz żurawina błotna. Bogactwo flory niesie za sobą również bogactwo fauny na terenie naszego Parku. Przepych kwitnących łąk przyciąga do siebie mnóstwo kolorowych motyli oraz ważek. Gatunki objęte ścisłą ochroną, wymagające ochrony czynnej to modraszek telejus oraz modraszek nausitous.Duża dostępność środowisk wodnych i podmokłych wiąże się z bogactwem gatunkowym płazów na terenie Krzesińskiego Parku Krajobrazowego. Wśród nich 2 gatunki wpisane są na krajową Czerwoną Listę: traszka grzebieniasta i kumak nizinny. Bogaty jest także świat awifauny. Obszar Parku z jednej strony stanowi ważne lęgowisko dla licznych gatunków ptaków, z drugiej strony jest ważną ostoją dla migrujących gatunków, w szczególności wodnych. Na terenie parku znajduje się największa w zachodniej Polsce kolonia bociana białego, który gniazduje we wsi Kłopot w liczbie ok. 15-20 par (w przeszłości gniazdowało w tym miejscu do 35 par).Teren ten jest także jednym z nielicznych w Dolinie Środkowej Odry lęgowiskiem kulika wielkiego. Z innych cennych gatunków gniazdujących na tym obszarze należy wymienić: gągoła, nurogęś, kanię rudą, kanię czarną, bielika, derkacza i liczne inne gatunki, szczególnie wodno-błotne.

Dziedzictwo historyczno-kulturowe

Krzesiński Park Krajobrazowy położony jest na terenie, gdzie dawniej słabo była rozwinięta sieć osadnicza. Z tego względu obiektów o walorach historycznych jest tu bardzo niewiele. Mimo to teren Parku nie jest pozbawiony atrakcji historyczno-kulturowych. Pierwszym z nich są ruiny mostu przy Kłopocie. Most oddany do użytku w 1919 roku, stanowił najważniejsze połączenie pomiędzy Fűrstenbergiem (obecnie dzielnica Eisenhűttenstadt), a Kłopotem. Został wysadzony 4 lutego 1945 roku przez wycofujące się wojska niemieckie. Pozostałość mostu to obecnie fragment betonowej konstrukcji długości ok. 150 m od strony Kłopotu, biegnący w głąb doliny rzecznej. Drugą atrakcją jest wysiedlona wieś Szydłów, położona na prawym brzegu Odry naprzeciwko ujścia Nysy Łużyckiej. Wieś tę w 1910 roku zamieszkiwało jeszcze 34, a w 1939 roku 22 mieszkańców. Pozostałości takie jak ruiny budynków czy fundamenty kościoła można zaobserwować wśród nadodrzańskich mokradeł do dnia dzisiejszego.