PójdźkaPonad 2500 lat temu w Grecji, pójdźka była symbolem bogini Ateny słynącej z mądrości. W starożytnej Grecji pójdźka cieszyła się ogromnym szacunkiem.
Pójdźka to mała sowa o krępej sylwetce z dużą spłaszczoną głową, krótkim ogonem i długimi nogami. Jej długość ciała wynosi 23 - 27 cm, waga 120 – 250 g, rozpiętość skrzydeł natomiast 54-60 cm. Upierzenie brązowe, biało nakrapiane. Spód ciała biały z szarobrązowymi kreskami. Szlara, czyli „twarz sowy” słabo rozwinięta, oczy jasnożółte. Pójdźka posiada charakterystyczne szerokie białe brwi, które dodają jej powagi. Z tyłu głowy sowa posiada biały wzór twarzy tworzący, tak zwaną fałszywą twarz. Krótkie i zaokrąglone skrzydła pozwalają jej na szybki i falisty lot. Nieznaczny dymorfizm płciowy, co znaczy, że trudno odróżnić samicę od samca.
W przeciwieństwie do innych gatunków sów, pójdźka prowadzi również dzienny tryb życia. W okresie karmienia młodych ptaków można ją dostrzec już kilka godzin przed zmierzchem, jak również o poranku. Można ją wypatrzeć wygrzewającą się w promieniach porannego słońca na szczycie dachów, słupie ogrodzeniowym lub energetycznym, kominach. Zaniepokojony ptak wykonuje charakterystyczne przysiady, skłony i ruchy na boki. W dzień często przesiaduje w ukryciu w gęstych koronach drzew i zakamarkach budynków.
Pójdźka zamieszkuje tereny w pobliżu osiedli ludzkich. Można ją zaobserwować na terenach wiejskich oraz na obrzeżach miast. Jest gatunkiem związanym z krajobrazem rolniczym. Szczególnie istotnym elementem jej środowiska jest wykaszane łąk, gdzie może bez przeszkód polować. Duże znaczenie dla występowania sowy mają zadrzewienia śródpolne oraz stare sady, w których występują dogodne miejsca lęgowe, czatownie oraz warunki dolotu do budynków gospodarczych. Pójdźka spotykana jest na obszarze całego kraju, najliczniej występuje na wschodzie i zachodzie Polski, w dolinie Warty.Pójdżka2
Mimo niewielkich rozmiarów pójdźka jest sprawnym łowcą. Na ogół poluje na pastwiskach i łąkach z niską roślinnością. Jednym z najczęściej stosowaną metodą polowania jest wypatrywanie ofiar z czatowni, np. słupów, kominów, drzew. Pójdźka poluje również biegając po ziemi. W okresie wiosenno-letnim duży procent diety sowy stanowią bezkręgowce takie jak chrząszcze lub dżdżownice. Często poluje wypatrując potencjalnych ofiar pod lampami drogowymi, które przyciągają owady. Składnikiem diety pójdźki są także gryzonie, ryjówki oraz ptaki. W okresie zimowym może polować wewnątrz zabudowań gospodarczych na myszy i szczury.Gniazduje głównie na terenach zamieszkałych przez ludzi. Na miejsce lęgowe wybiera dziuple w szpalerach wierzb ogłowionych i w starych sadach, a także szczeliny w zabudowaniach mieszkalnych, transformatory, otwory wentylacyjne bloków mieszkalnych itp. Chętnie zajmuje budki lęgowe wywieszone na budynkach. Na przełomie kwietnia i maja samica składa 2-5 jaj w odstępach dwudniowych. Wysiadywanie rozpoczyna się od złożenia pierwszego lub wszystkich jaj i trwa przez około 23 - 25 dni. Wysiaduje wyłącznie samica, w tym czasie samiec donosi jej świeży pokarm. Pisklęta przebywają w gnieździe 30-35 dni i są karmione przez rodziców. Około miesiąc po opuszczeniu Pójdżka3gniazda młode ptaki przebywają nadal pod opieką. Do jesieni przybywają na terytorium rodziców, następnie odbywają niedalekie wędrówki.
Pójdźka objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Głównym zagrożeniem dla tej pięknej sowy jest brak odpowiednich miejsc do gniazdowania. Wycinanie starych dziuplastych drzew oraz uszczelnianie budynków powodują, że sowa nie znajduje miejsc lęgowych. Innym czynnikiem wpływającym na ograniczenie populacji pójdźki jest zaniechanie koszenia pastwisk oraz wypasu bydła, które powodują zanikanie terenów łowieckich. Do naturalnych zagrożeń zaliczyć można obecność drapieżników takich jak kuna domowa i koty. Zapraszamy serdecznie do zwiedzania terenów Lubuskich Parków Krajobrazowych, może i Wam uda się usłyszeć i zboczyć pójdźkę.

Autorem zdjęć jest Zbigniew Miszon.

Dawid Karzólewski
Zastępca Dyrektora
ZPKWL