Gryżyński Park Krajobrazowy jest miejscem bytowania wielu gatunków ptaków. Przebywając w terenie zaobserwować możemy przedstawicieli o różnych kolorach, wielkościach oraz różnym statucie ochronnym. Teren parku jest bardzo zróżnicowany pod względem ukształtowania terenu oraz siedliskowym. Owa różnorodność pozwoliła na zaobserwowanie 167 gatunków ptaków co stanowi 38% awifauny naszego kraju w tym 116 gatunków lęgowych. Najciekawszymi gatunkami lęgowymi pod względem wyglądu są, między innymi: bieliki, kania ruda, żuraw, lelek, dudek, strumieniówka, pliszka górska,  muchołówka mała, wilga.

Na terenie Parku każdy ptak jest wyjątkowy i warty uwagi. Szczególnie w okresie wiosennym, kiedy do życia budzi się cała przyroda, przylatuje do nas wilga (Oriolus oriolus). Jest to jeden z najpiękniejszych i najbardziej płochliwych ptaków. Na tle innych krajowych gatunków jest ptakiem o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Wprost zachwyca swoim egzotycznym ubarwieniem. Wilga jest ptakiem tropikalnego lasu i jako jedyna z całej rodziny wilg, przylatuje do naszego kraju w maju. Mimo jaskrawego ubarwienia wilga jest ptakiem bardzo skrytym i trudnym do obserwacji.

Swoją obecność Wilga zdradza śpiewem. Samiec wydaje dźwięczne, melodyjne, fletowe dźwięki podobne do słowa „zofija”, samica zaś ma śpiew bardziej szorstki i mniej przyjemny dla ludzkiego ucha. Występ obojga płci jest jednak przepiękny. Oba osobniki uzupełniają się wzajemnie, a ich śpiew jest symfonią dla innych.

Ptak mierzy od 20 cm do 25 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 45 cm. Dorosły osobnik waży około 75 gram. Dorosły samiec ma jaskrawożółte upierzenie, czerwone tęczówki oczu i dziób, niebieskoszare nogi, skrzydła czarne z żółtą plamą, ogon czarny z żółtymi brzegami. Przez oko przechodzi czarny pasek. Samica nie dorównuje jaskrawością samcowi, jednak pozwala jej to doskonale maskować się pośród listowia. Dominującym kolorem jest szarozielony-żółty tułów, który jest od spodu podłużnie kreskowany. Skrzydła i ogon są szarozielone. Z wiekiem samica staje się bardziej żółta do tego stopnia, że łatwo pomylić ją z samcem.

Wilga przylatuje do Polski aż z Afryki, gdzie panują podobne warunki atmosferyczne, jak w naszym kraju podczas, np. wiosny czy lata. W Polsce jest to średnio liczny ptak, który żyje głównie na niżu i unika terenów górskich. Głównie ostaje się w gęstych lasach liściastych i mieszanych, zwłaszcza preferuje ich skraje, zadrzewieniach śródpolnych i nadrzecznych, starych dużych ogrodach, dolinach rzecznych i sadach. Składa od 5 do 6 jaj, które są barwy różowo-białej z małymi kropkami. Samica wysiaduje jaja od 15 do 18 dni. Pisklęta po tym czasie wykluwają się i rozwijają, aby po około trzech tygodniach wylecieć z gniazda. Już w gnieździe samiec uczy młode wilgi śpiewać, jednakże dopiero po roku opanują tę sztukę do perfekcji.

W wielu miejscach, śpiew wilgi uznawany jest za zwiastun deszczu, ponieważ wraz ze wzrostem wilgotności powietrza samiec śpiewa. Wraz z końcem wakacji wilga odlatuje do ciepłych krajów gdzie będzie zimować.

 

Krystian Piwecki
Strażnik w Gryżyńskim Parku Krajobrazowym